تدفین در دوره های باستان

سنت تدفین در عصر کالکولیتیک و مفرغ در پشت کوه (ایلام)

انسان در عصر نوسنگی ،داخل روستاهایی که معمولا از چینه وخشت خام ساخته میشدند، زندگی میکرده است.دراین دوره اجسا.د مرد.گان را به شیوهای مختلف ،در زیر خانه ها مسکونی ،یابین آنهاو معمولا با هدایایی دفن میکردند.
موارد فراوانی از این نوع تدفین در مناطق مختلف بوسیله حفاری های باستانشناسی مشخص شده است،که در این میان میتوان به تپه علی کش در دهلران حدود ۵۶۰۰ ق.م تا ۷۵۰۰ ” و تپه گوران در هلیلان حدود ۵۵۰۰ ق.م تا ۶۵۰۰ اشاره کرد.
در ارتباط با دفن اجسا.د در زیر مناطق مسکونی نظریات مختلفی ارائه شده است.
از جمله این نظریات باید به نظریه دکترعباس علیزاده اشاره کرد که اعتقاد دارد . علت این شیوه از تدفین را باید دراحساس مالکیت ساکنان یک روستا به قلمرو زیستی که درآن به سر میبرند دانست.
بعداز پایان دوران نوسنگی ،دوره کالکولیتیک( مس وسنگ ) ،وبعداز آن دوره مفرغ آغاز میگردد. باپایان یافتن دوره نوسنگی سنت تدفین اجساد در زیرخانه های مسکونی منسوخ تدفین اجساد در داخل قبرستانهایی که بیرون از محوطه های مسکونی قرار داشتند رواج پیدا کرد.دراین زمان نیز همانند دوراننو سنگی همراه اجساد تدفین شده اشیایی را قرار میدادند که نسبت به دوره قبل بیشتر ومتنوع تر و باارزش تر بودند
بعضی از باستانشناسان براین عقیده هستند که براساس اشیای تدفینی میتوان ساختار اجتماعی جوامع باستانی را بازسازی کرد.
مطالعاتی که دراین زمینه صورت گرفته حاکی ازان است که بعضی از مردم به این سبب اشیا را در گور مینهادند تا متوفی به کمک آنها به زندگی پس از مر.گ دست یابد یا در آنجا از آنها استفاده کند. اما این احتمال نیز وجود دارد که این اشیاء بدهی هایی باشد که زندگان به مرد.گان پیشکش میکردند. واین احتمال نیز وجود دارد که این اشیاء پیشکشی برای ایزدان باشد. یا بنوعی یادگارانی از افرادی باشند که در مراسم تدفین شرکت کرده بودند.